Arachnea parapluviosis crinoidea, de leliespin der zeeën, is één van de kandidaten waarvan het phylum Arachnea parapluviosis zou kunnen afstammen. De leliespin der zeeën zou een door de heer von Leverkühn genetisch gemodificeerde hybride zijn tussen een niet nader gespecificeerde zeelelie en Halomonas titanicae, een metaalverterende bacterie. De nobele intentie hierachter zou het zeven van vervuilende metaaldeeltjes uit de wereldzeeën zijn, wat door het ontsnappen van enkele exemplaren uit de kweektanks aldra tot onbedoelde maar verregaande gevolgen leidde.
Met haar vangarmen zeeft Arachnea parapluviosis crinoidea metaaldeeltjes uit het water. Verspreid over de vangarmen en het gesteelde lichaam, veilig verstopt in de poriën van de leliespin, nestelen de bacteriën zich en wachten daar tot de metaaldeeltjes via de trilhaartjes tot bij hen gebracht worden. Zij onttrekken energie aan de deeltjes, die zij met de leliespin der zeeën delen. Bij het proces metalliseren zij echter beetje bij beetje. Ten lange leste leidt het proces tot volledige verstarring en sterft de leliespin der zeeën. Zij kan dan makkelijk van de bodem geplukt worden en de metalen gesmolten.
Het is mogelijk dat dit wreedaardige einde verantwoordelijk is voor het ontsnappen van Arachnea parapluviosis crinoida aan het water. Ervan uitgaand dat zij intelligente wezens zijn die beseften welk gruwelijk lot hen te wachten stond, zou het mogelijk zijn dat zij hun sessiele toestand opgaven en zich als haarsterren zijn beginnen voortbewegen. De overstap naar land zou daarna vrij snel gemaakt zijn en mogelijk gemaakt zijn doordat de metalen de weke tentakels versterkten.
Het is tevens een intrigerende vaststelling dat de tentakels van Arachnea parapluviosis crinoidea gelijkvormig zijn aan de fecalisaties. Hoe deze analogie tussen excrement en manipulatieve ledematen is ontstaan, waarom en wat dit voor filosofische consequenties heeft, is voorwerp van geanimeerde discussie.